NCGUB ဘယ္လဲ ဘာလဲ ( MAHARMY ဘေလာ့ မွကူးယူတင္ျပသည္)

ျပည္သူ ့ဘက္ေတာ္သားတဦး

၁၉၉၀ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လက က်င္းပခဲ့တဲ့ ဂႏၶီ ခန္းမ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း မွာ ေရြးခ်ယ္ခံ ျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္
ကုိယ္စားလွယ္မ်ားနဲ ့NLD ပါတီ အလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီမ်ား၊ေခါင္းေဆာင္မ်ားအားလံုးစံုညီ ဂႏၶီခန္းမ
အစည္းအေ၀းႀကီး က်င္းပျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ အခ်ဳိ ့ဟာ ယွဥ္ၿပိဳင္အစိုး ရဖြဲ ့ဖို ့ မႏၱေလးမွာ အစည္းအေ၀း
လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။

ဒီအစည္းအေ၀းမွာ ၀န္ႀကီးခ်ဴပ္ေရြးဖို ့စဥ္းစားၾကတာဟာ ေဒါက္တာ စိန္၀င္း မဟုတ္ပါဘူး။ အျခားCEC
အဖြဲ ့၀င္ တေယာက္ပါ။ ေပါက္ေခါင္း အမတ္ ၀န္ႀကီးခ်ဴပ္ျဖစ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ ေဒသစြဲ၊ ဦးဘ၀င္းသား ၊
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ ့အကို၀မ္းကြဲဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြေၾကာင့္ သခ်ာၤ ေဒါက္တာ ဦးစိန္၀င္းကို ေရြးတဲ့
လူက ေရြးခဲ့ၾကတာပါ။



ဦးစိန္၀င္းဟာသူနဲ ့အတူ ရာသက္ပန္၀န္ႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့ ဦးဘိုလွတင့္၊ဦးစန္းေအာင္စသည္တို ့ႏွင့္KNUရဲ ့
ေမတၱာရိပ္ကို ခိုလႈံၿပီးႏိုင္ေရႊက်င၊္ ဦးခို္င္စိုးႏိုင္ေအာင္၊ဦးေက်ာ္လွ တို ့တေတြက ျပည္ပေရာက္ အစိုးရဖြဲ ့
ဖို ့အဆင္သင့္ လုပ္ကိုင္ထားတဲ့ အစိုးရတံဆိပ္ေတာ္ေတြ အသံုးျပဳပီး ေရြးေကာက္ပြဲ အႏိုင္ရ Mandate
ကိုအသံုးျပဳၿပီး အမ်ဳိးသားညြန္ ့ေပါင္း ဆိုတဲ့ အစုိးရဆိုတဲ့ နာမယ္ခံခဲ့တယ္။ ညြန္ ့ေပါင္း ဆိုတဲ့ အတိုင္း
တိုင္း ရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြပါ ပါ၀င္ဖြဲ ့စည္းဖို ့သေဘာတူခဲ့ၾကတယ္ဆိုေပမယ့္ေနာင္မွာေရြးခ်ယ္ခံ
ေတြဘဲ ပါ ပါရေစဆိုတဲ့ျငင္းဆိုခ်က္ ရွိတယ္လို ့ ေျပာစမွတ္ ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။

အစိုးရဖြဲ ့စမွာေတာ့ MPU ေတြ မရွိုပါဘူး။ ေရာက္လာသမွ် (၈)ဦး၊ (၁၁)ဦး စသည့္ ၀န္ႀကီး ေတြပါဘဲ။
နာမယ္ေတြေတာင္မွည့္ခဲ့ပါေသး တယ္။က်န္းမာေရး၀န္ႀကီး၊အလုုပ္သမား၀န္ႀကီး စသည္ေပါ့။ ရာသက္
ပန္ ၀န္ႀကီးခ်ဴပ္ ဦးစိန္၀င္းကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားေရး တာ၀န္ယူပီး ရာသက္ပန္ ဘ႑ာေရး ၀န္ႀကီးက
ဦးဘုိလွတင့္ပါ။

၀န္ႀကီးမ်ား(၁၁)ဦးရွိရာက ၂၀၀၄-၂၀၀၅ မွာ (၅)ဦးဘဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ ၂၀၀၃ခုႏွစ္အကုန္အထိ (၇)ဦး
ရွိရာကေန ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ မတ္လ ညီလာခံ မွာ တရားေရး၀န္ႀကီး ဦးသိန္းဦးနဲ ့ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီး
ဦးေမာင္ေမာင္ေအးကို ျဖဳတ္ျပစ္ပါတယ္။

ပိုက္ဆံမရွိိလို ့ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ပါ။ အျဖဳတ္ခံရမွာ မသိတဲ့ ဦးသိန္းဦးက ပိုက္ဆံဆို တာ သူတို ့
ပဲရွာၾက၊ ရေနၾကတာပါလို ့ေျပာတယ္။သူတို ့ဆိုတာက (၅)ဦးေကာ္မတီ၀န္ႀကီး၊( အေရွ ့/ အေနာက္/
ေဘာ္ဒါ၀န္ႀကီး ၊ ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီးနဲ ့၀န္ႀကီးခ်ဴပ္ပါ။ )

၀န္ၾကီးခ်ဴပ္နဲ ့၀န္ႀကီးေတြက တေသြး၊တသံ၊တသားတည္းပါ။ ၀န္ႀကီး ခ်ဴပ္က Credential Challenge
မွာညီလာခံေခၚၿပီး အမတ္အမ်ားဆံုး အကုန္လံုးကလက္မွတ္ထိုးၿပီး အေရးဆိုသည္ျဖစ္ေစ၊ ဟုိလူ ဒီလူ
လာေျပာေျပာ၊ ဗိုလ္ခ်ဴပ္တာမလာေဘာ ဘဲေျပာေျပာ၊ လက္မွတ္ထိုးဖို ့ မေျပာၾကနဲ ့၊ ေျပာရင္သာေမာ
ၾကမယ္ က်ေနာ္ကေတာ့ မထိုးေရးခ် မထိုးလို ့… …. ။

ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာဘာလဲ၊

"ဦးစိန္၀င္းရဲ ့ဒီမိုကေရစီ"လို ့၀ိတၱာရျပဳရမယ့္ ဒီမိုကေရစီအရတေသြး၊တသံ၊တမိန္ ့လို ့ေျပာရမယ့္အစိုးရ
ပါဘဲ။
အစိုးရဖြဲ ့စည္းစဥ္က" ျမန္မာႏိုင္ငံစစ္အာဏာရွင္စနစ္အျမန္ဆံုး ခ်ဴပ္ ၿငိမ္းေရး ၊အားလံုးပါ၀င္တဲ့ညီလာခံ
ေပၚထြန္းေရး၊ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရ တရပ္ ေပၚထြန္းေရး" ဆိုတဲ့ ေၾကြးေက်ာ္သံနဲ ့၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ
၁၈ ရက္မွာ ဖြဲ ့စည္းခဲ့တယ္။

၁၉၉၄ခုႏွစ္ UNGA မွစၿပီး သံုးပြင့္ဆိုင္၊သံုးပြင့္ဆိုင္လို ့တေက်ာ္ေက်ာ္ ဟစ္ေအာ္ၿပီး၊ UNGA မွာ ဆံုးျဖတ္
ခ်က္
သံုးပြင့္ဆိုင္ေဆြးေႏြးဖို ့စစ္အာ ဏာရွင္ အစိုးရအား တိုက္တြန္းလိုက္သည္ဆိုတဲ့ ယခုထိ ရာသက္ပန္ ရွင္
သန္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ (ဆံုးျဖတ္ခ်က္)(တိုက္တြန္းခ်က္)အရ " သံုးပြင့္ ဆိုင္" ကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ဆုပ္ကိုင္ထားခဲ့
တယ္။

သံုးပြင့္ဆိုင္ ပါတနာ၊ Dialogue Partner ျဖစ္တဲ့ခ်စ္လွစြာေသာ နအဖ ၿငိဳျငင္မွာ ကို မလုပ္ခဲ့။ ဒီပဲယင္း
တရားခံလည္းမလုပ္ခဲ့။ ေရႊ၀ါေရာင္စစ္ဆင္ေရးမွာလည္း R 2 P မလုပ္ခဲ့။ အမ်ဳိးမ်ဳိး အနစ္နာခံ၊ မ်က္စ
ပစ္ခဲ့ေသာ္လညး္ ေမာင္မင္းႀကီးသား နအဖ တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္။ "သံုးပြင့္ဆိုင္ေဆြးေႏြးပြဲ မေမွ်ာ္လင့္နဲ ့
" လို ့ဗိုလ္ေက်ာ္ဆန္း တိုင္းသိျပည္သိ ေျပာခဲ့ေသာ္လည္း ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္တိုင္းမေ၀းေလ ဘူး ဆိုၿပီး
မသိက်ဳိးကြ်န္။ ဒါေလးနဲ ့ပဲ အေနာက္တိုင္း ၊အေရွ ့တိုင္း ၊ EU တခြင္ၿပဲၿပဲစင္ (တရုတ္ျပည္ကလြဲလို ့)
Lobby လုပ္လို ့Donor ေငြ ေတြျဖဳန္းခဲ့တယ္။

Good Governance ဆိုသည္မွာ ပြင့္လင္းရိုးသားမႈ၊ ျပည္သူ ့ဆႏၵလိုက္ ေလ်ာမႈ၊ ေ၀ဖန္ခံႏိုင္မႈ၊
Transparency – Accountability – People desire -လိုက္ေလ်ာမႈ စသည္တုိ ့နဲ ့ သတ္မွတ္စံထိုးရ
မွာပါ။ ဒီစံေတြ ရွိသလားဆိုေတာ့ ဘယ္ညီလာခံပဲလုပ္လုုပ္၊ ဘ႑ာေရးမွာ ရေငြဆိုၿပီး စာရြက္တစ္ရြက္
ျပတယ္။ ဘယ္ကဘယ္ေလာက္ပဲ ရတယ္ေပါ့။ သုံးစြဲေငြဆိုတာ ျပရိုးထံုးစံမရွိ ။ ရေငြစာရြက္ေတာင္ ျပ
ပီးတာနဲ ့ လက္မွတ္ထိုး သိမ္းဆည္းသြားတယ္။ ဘယ္ေလာက္သံုးလို ့ဘာေတြ ရလာဒ္ေတြ ရွိိလဲမသိ။
Strategic meeting -ဘ႑ာေရး အစည္းအေ၀း ၀ါရွင္တန္မွာ လုုပ္တယ္ ေျပာသံၾကားတယ္။ MPU
ကို ဖိတ္ၾကားျခင္းမရွိ။ ဘ႑ာေရးေကာ္မတီ ဘယ္သူေတြူပါမွန္း မသိ။ မသိ။

ဘက္ဂ်က္ ကိုလႊတ္ေတာ္တင္ျပ၊လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳ ဆိုတာေတြ မလိုက္နာ၊ ေျပာမယ့္သူမရွိ၊
ရွိျပန္ရင္လည္း ေပါက္ပန္းေစ်း လာမေျပာနဲ ့ လို ့ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီးက ေဟာက္လိုုက္ေသးတယ္။

၂၀၀၄- ၂၀၀၅ မွာတစ္ႏွစ္ကိုေဒၚလာတသန္းရတယ္။ NCGUB ကWLB ကို ေဒၚလာ၆ေသာင္း စြန္ ့ႀကဲ
တယ္။ ႏိုင္ငံတကာ အစည္းအေ၀း မွာ Lobby လုပ္ဖို ့ေဘာင္ဘီတို နံ ့နဲ ့တီရွပ္၀တ္ အမ်ဳိးသမီး ေခါင္း
ေဆာင္ငယ္ငယ္ေလးေတြ ေတြ ့ ရင္ NCGUB က ေထာက္ပ့ံေငြနဲ ့ WLB အမ်ဳိးသမီးေခါင္းေဆာင္ေတြ
လို ့ မွတ္ကေရာပဲ။ NLD(LA)အမ်ိဳး သမီးအဖြဲ ့ကို ရွိလား၊ဘာလုပ္ေပးရမလဲေမးေဖာ္ေတာင္မရပါဘူး။

MPU ေငြေရး ေၾကးေရး မိမိဖာသာ မရွာနဲ ့၊ NCGUB က MPU ျပၿပီး ေငြရွာထားတာ ၊ MPU ကုိေတာ့
တစ္ႏွစ္ေဒၚလာ ၃ေသာင္း အကုန္ခံ ေတာ္ေရာေပါ့။ MPU မွာ ရံုးတရံုး ဓါးတစင္းမရွိ။ ၾသစေၾတးလ်
ႏိုင္ငံ ၊နယ္သာလင္ ႏိုင္ငံေတြမွာ ေနခြင့္ရလည္း၊ ေတာ္လွန္ေရး နယ္ေျမ ရွိရာ မဲေဆာက္ MPU မွာ
တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေပမယ့္လည္း ၊Movement အတြက္မပါ၊ မဲေဆာက္ NCGUB ေဘာ္ဒါရံုးမွာ
စားပြဲမရွိ၊ Staff မရွိ ၊ဧည့္ ခန္းစားပြဲေရွ ့ေပၚမွာရွိတဲ့သတင္းစာဖတ္ၿပီး ျပန္ၾကရ တယ္။

၂၀၀၆ ခုႏွစ္ တူရင္း စည္းေ၀းပြဲအၿပီးမွာ ရုံဖြင့္ခြင့္နဲ ့ Staff ႏွစ္ဦး ထား ခြင့္ရတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာ စားပြဲ
ကုလားထိုင္နဲ ့စတိုင္လ္ က်ေနတယ္။ ဘန္ေကာက္ ၊မယ္ေဟာင္ေဆာင္ စသည့္ေတာ္လွန္ေရး တိုင္း
ရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ ့ေတြ ့ခ်င္ေပမယ့္ ၊ မဟာမိတ္ ဆက္ဆံေရးလုပ္ခ်င္ ေပမယ့္ ၊ ဘယ္မွာ
လည္းေငြ လမ္းစရိတ္ စားစရိတ္၊ ဟိုမွာေပးခ်င္တဲ့ ေဆးလိပ္ ကြမ္းယာဖိုးေတာင္ မေပးႏိုင္။

MPU ဘာေတြလုပ္ေနသလဲဆိုရင္ NCUB ေဒါက္တိုင္ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ဘံုလုုပ္ငန္း၊ ဘံုလမ္းစဥ္ေတြမွာ
ပါ၀င္တယ္။ မဲေဆာက္ ေရႊ ့ေျပာင္း အလုုပ္သမားေတြ လူထုေတြကို ျပည္ေထာင္စုစနစ္ ၊အလုပ္သမား
ေရး ရာ စသည္ ေဟာေျပာၾကရတယ္။ မဲေဆာက္ကိုလာတဲ့ NGO သံတမန္ ေတြ လက္ခံေတြဆံုတယ္။
NCUB နဲ ့ညီညြတ္ေရး၊သံဃာဦးေသွ်ာင္ အဖြဲ ့ေတြနဲ ့ညီညြတ္ေရး ႀကိဳးပမ္းတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက NLD
Statement ေတြ လူထုဆႏၵေတြ ေလ့လာ ကူညီေပးတယ္။ မဲေဆာက္ မွာရွိတဲ့ အျခား ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ ့
အစည္းေတြနဲ ့ မ်က္ေမွာက္ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြး၊ MPU အေၾကာင္းသိရေအာင္ေဟာေျပာ စသည္ လုပ္
ႀကရ ပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္Strategy က NCGUB ရဲ ့Strategy ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ NCGUB+MPU ပူးတြဲ
အစည္းအေ၀းက ေလးႏွစ္တခါ ၀န္ႀကီးခ်ဴပ္သက္ တမ္းျပည့္မွ ျပဳလုပ္တဲ့ညီလာခံမွာမွ ေတြ ့ရတာပါ။
ဒီ ညီလာခံကို ၀န္ႀကီးခ်ဴပ္ကိုယ္တိုင္ တက္ေရာက္မွ ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ႀကံဳရတာ ပါ။

၂၀၀၈ခုႏွစ္သက္တမ္းျပည့္တဲ့အခါ ထိုင္း- ျမန္မာနယ္စပ္မွာက်င္းပေပမယ့္ ၀န္ႀကီးခ်ဴပ္ ထိုင္းလာလို ့
မရလို ့စတုတၳ အႀကိမ္ေျမာက္ ညီလာခံမွာ ၀န္ႀကီးခ်ဴပ္ကို MPU က ေရြးခ်ယ္ျခင္း မျပဳႏိုင္ပါဘူး။
စတုတၳအႀကိမ္ ေနာက္ဆက္တြဲ ညီလာခံကလည္း လေတြေရြ ့ လာ လိုုက္တာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ေဖေဖာ္၀ါရီ
မွာမွ က်င္းပေတာ့မွာျဖစ္လို ့ ၀န္ႀကီး ခ်ဴပ္ရဲ ့(၅)ဦး၀န္ႀကီး အဖြဲ ့ဟာ (၅)ႏွစ္ စိုးစံသြားတယ္ ဆိုရာမွာပါ။

NCGUB ကညီလာခံေတြမွာထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္Declarationထုတ္ျပန္ခဲ့ေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးအစီရင္ခံ
စာ၊ေရွ ့လုပ္ငန္းစဥ္ အစီရင္ခံစာ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြက ဘာ ရလာဒ္ေကာင္းေတြ ရခဲ့တယ္ဆိုတာ အစီရင္
ခံစာေတြ မေတြ ့မိပါဘူး။ MPUဆိုတာ တို ့အစီရင္ခံရမဲ့သူ ေတြ မဟုတ္ဘူးလို ့ သတ္မွတ္ပံုရပါတယ္။
ေတာ္လွန္ေရး နယ္ပယ္မွာ အဖြဲ ့အစည္း တခုခုကို ေ၀ဖန္ရင္ နအဖ အႀကိဳက္ေျပာတယ္ျမင္လို ့ အျပစ္
အေျပာခံရပါတယ္။

ဒီလိုနဲ ့ပဲအႏွစ္(၂၀)ရွိခဲ့ပါၿပီ ။ နအဖ စစ္အာဏာပိုင္းေတြကိုျဖဳတ္ခ်င္ရင္ သူတို ့ျပဳတ္ပီး ဘယ္သူ ့ဘယ္
အစိုးရကို အားကိုးျပဳရမွာလဲ။ ျဖဳတ္ခ်ပီးအစားထိုးမယ့္ ေရြးခ်ယ္ခံအမတ္မင္းတို ့အစိုးရကို တိုးခ်ဲ ့ျပဳျပင္
ေျပာင္းလဲဖို ့မလိုဘူးလား။ အားေကာင္းေမာင္းသန္ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ိမ်ားေရာ၊ စီးပြားေရး
ပညာရွင္ေတြေရာ၊ သတင္းစာ ဆရာ ႀကီးမ်ားေရာ ပါ၀င္မယ္ ဆိုရင္ျဖင့္

" ဒါ ငါတို ့အားထားရာ အစိုးရ
ငါတို ့မွီခို လဲေလ်ာင္းရာ အစိုးရ
ငါတုိ ့ဂုဏ္ယူရမယ့္ အစိုးရ "လို ့
တေန ့၃ႀကိမ္ ဦးထိပ္ပန္ဆင္မွာပါ။ ။


Posted by mahamay at 1:47 PM