သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသာ ဒီကေန႔ရွိခဲ့ရင္

ဂါမဏိ

၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ္ လို႔ နအဖစစ္အစိုးရက တရားဝင္ ေလ လည္ျပလိုက္တဲ့အခါ မူလဗီဇအရကို မ ေအာင့္အီးႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ႀကိဳက္ လြန္းလွသူေတြ ဝမ္းအသာႀကီးသာ ကုန္ ၾကပါတယ္။ ဆရာႀကီးသခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း သာ အခုေန အသက္ရွင္လ်က္ရွိေနရင္ ဘယ္ လို မဟာကဗ်ာေလးခ်ဳိးႀကီးေတြ ထြက္လာအံုးမလဲလို႔ ဆရာ ႀကီးရဲ႕ ၁၃၄ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔မွာ စဥ္းစားၾကည့္မိပါတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲေတြအေပၚ သေဘာထားကို လိုက္ ေလ့လာ ၾကည့္တဲ့အခါ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၉၀ နီးပါးက ၁၉၂၃ ဒိုင္ အာခီေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ၁၉၃၆ ခု ၉၁ ဌာနေရြးေကာက္ပြဲ ေတြအေပၚ ဆရာႀကီးသေဘာထားေတြကို အခုလို ေတြ႔မိပါ တယ္။

၁၉၂၃ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ ဆရာႀကီးရဲ႕ရပ္တည္ခ်က္ကိုသိရဖို႔ အဲဒီကာလ ႏိုင္ငံေရးေနာက္ခံအခင္းအက်င္းကို အရင္ေလ့လာ ၾကည့္ဖို႔လိုပါတယ္။

၁၉၁၉ ခုမွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံကို အဂၤလိပ္က ဒိုင္အာခီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဆင့္ ေပးတဲ့အခါ ဗမာျပည္ကိုေတာ့ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့လို႔ အဲဒီတံုးက ႏိုင္ငံေရးတက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြ မေက်မနပ္ျဖစ္ၾက ဆူၾကပြက္ၾက ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကာလက ဗမာျပည္မွာ အဓိကအတိုက္အခံ လို႔ ဆိုႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုက ဝိုင္အမ္ဘီေအ အဖြဲ႔ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ ဝိုင္အမ္ဘီေအက ဦးေဆာင္ၿပီး အမ်ဳိးသားေရး ကိုလိုနီဆန္႔ က်င္ေရးလုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝိုင္အမ္ဘီေအ ဟာ ဟုမ္း႐ူး ေခၚ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရဖို႔အတြက္ ဦးဘေဖ၊ ဦးပု နဲ႔ ဦးထြန္းရွိန္ တို႔သံုးေယာက္ပါ ေဖ-ပု-ရွိန္ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ကို အဂၤလန္ႏိုင္ငံလႊတ္ၿပီး အေရးဆိုခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို ဆရာႀကီး သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိုင္းက "အဂၤလန္သြားဒယ္လီကိတ္ ဘြဲ႔" မဟာကဗ်ာေလးခ်ဳိးႀကီးေရးၿပီး ေထာက္ခံဂုဏ္ျပဳခဲ့သလို "ေကာင္းမ်ဳိးအေထြေထြ ရယ္နဲ႔ ခြ်န္ေစျမေစေစာ ေဒါင္းအိုးေဝရယ္လို႔ တြန္ေစကေစေသာ" စာသားပါတဲ့ "ေဒါင္းဋီကာ" ေရးၿပီးေတာ့လည္း ဝိုင္အမ္ဘီေအရဲ႕ အမ်ဳိးသား ေရးသေကၤတ ေဒါင္းတံဆိပ္ကို ဂုဏ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။

အဲသလို ေဖ-ပု-ရွိန္အဖြဲ႔ အဂၤလန္ႏုိင္ငံမွာ ျမန္မာျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တဆင့္တိုးေရးအတြက္ အေရးဆိုေနခ်ိန္မွာ အဂၤလိပ္အလိုေတာ္ရိ ဝိုင္အမ္ဘီေအေခါင္းေဆာင္ေတြက ဂ်ဴဘလီေဟာမွာ လွ်ဳိ႕ဝွက္စည္းေဝးၿပီး ေဖ-ပု-ရွိန္ကို မေထာက္ခံေၾကာင္း၊ အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံ က ရက္ေဒါက္ တိုက္႐ိုက္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အစီအစဥ္ Cradock scheme ဒီကေန႔ ေခတ္အေခၚနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ကရက္ေဒါက္ လမ္းျပေျမပံုကိုပဲ ေထာက္ခံေၾကာင္း ေၾကညာၿပီး အဂၤလိပ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဆီ ေၾကးနန္းပို႔ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တိုက္ပြဲဝင္ ဝိုင္အမ္ဘီေအ ေခါင္းေဆာင္ေတြ က ျသဂုတ္ ၁၇ ရက္မွာ ေဖ-ပု-ရွိန္ ေထာက္ခံေၾကာင္း အစည္းအေဝးလုပ္ၿပီး အဂၤလိပ္အစိုးရဆီကို ေၾကးနန္းထပ္ပို႔ခဲ့ရပါတယ္။ သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဟာ မ်ဳိးခ်စ္ဝိုင္အမ္ဘီေအေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ကို ေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္။

ဝိုင္အမ္ဘီေအ အဖြဲ႔ႀကီးဟာ လြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွားမႈ သို႔မဟုတ္ ဝံသာႏုလႈပ္ရွားမႈကို အဆင့္ျမွင့္လုပ္ႏုိင္ဖို႔ဆိုၿပီး ၁၉၂၀ မွာ ဂ်ီစီဘီေအ အဖြဲ႔ႀကီးကို ဖြဲ႔လိုက္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး (ဝါ) ဟုမ္း႐ူးကို ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲဝင္ ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၂၁ ခုဟာ ဝံသာႏုလႈပ္ရွားမႈ အရွိန္အျမင့္ဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး အစိုးရအရာရွိမ်ားနဲ႔ မဆက္ဆံေရး၊ မကူညီေရးဆိုတဲ့ ျဗဴ႐ိုကေရစီ သပိတ္ေမွာက္ပြဲကို ဂ်ီစီဘီေအက ေခါင္းေဆာင္ဆင္ႏႊဲခဲ့လို႔ လူထုေထာက္ခံမႈ ႀကီးႀကီးမားမားရခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းက "ျဗဴ႐ိုကေရစီ အစိုးရသနင္းကို ျဖင့္၊ သူခိုးဓားျပကို ညႇဥ္းသလိုပ၊ နရင္း ေႏွာက္မယ့္ ေၾကာက္တဲ့စရာ၊ (အိုကြယ္) အမ်ဳိးမ်ဳိးျမန္မာ့အသင္းေတြက ဂိုးဂိုးဂြဂြ ပုလင္းေတြ ႏွင့္ အတင္းေမွာက္မဟဲ့လို႔ ေပါက္ပကြဲ႔တခါ" ဆိုၿပီး ဂုဏ္ျပဳ ကဗ်ာဖြဲ႔ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အဂၤလိပ္က ဟုမ္း႐ူး မေပးဘဲ ၁၉၂၃ ႏုိ၀င္ဘာမွာ ဒိုင္အာခီေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးတဲ့အခါက်ေတာ့ အဓိက အတိုက္အခံ ပါတီျဖစ္တဲ့ ဂ်ီစီဘီေအထဲက ဦးဘေဖ၊ ဦးပု နဲ႔ ဦးသိမ္းေမာင္တို႔ေခါင္းေဆာင္တဲ့အုပ္စုက ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္သင့္တယ္၊ "ပူးသတ္" ရ မယ္ဆိုၿပီး ၂၁ ဦးပါတီကို ခြဲထြက္ထူေထာင္လိုက္ပါတယ္။ ဂ်ီစီဘီေအထဲက ဦးခ်စ္လႈိင္၊ ဦးပု၊ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔ကေတာ့ ေရြး ေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကာလမွာ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဟာ "ဟုမ္း႐ူး အမတ္ေလာင္းဘြဲ႔" ေလးခ်ဳိးႀကီး၊ "ေခြးဋီ ကာ"၊ "ေခြးဂ႑ိ" ကဗ်ာေလးခ်ဳိးႀကီးေတြေရးၿပီး ၂၁ ဦးအဖြဲ႔ ကိုတုိက္ခဲ့ပါတယ္။ ေခြးဂ႑ိ မွာ "အစာျမင္လွ်င္ ဗမာမခင္မူ၍၊ သာသ နာပလႅင္ႏွင့္ ေဝးတဲ့ေအာင္၊ (အမယ္မင္း) ေကၽြးမဟဲ့ အႏွဴးတြင္ျဖင့္၊ ေခြးအဖြဲ႔ထူး…" လို႔ ေရးခဲ့သလို ေခြးဋီကာမွာလည္း "ပူးသတ္ အေက်ာ္အေမာ္၊ မွဴးမတ္ကေတာ္အေပါင္းတြင္ျဖင့္၊ (ေၾသာ္) ရထားအေဆာင္ေဆာင္ ကားတေျပာင္ေျပာင္ေတြနဲ႔၊…" လို႔ စပ္ခဲ့ပါ တယ္။

ျမန္မာဝံသာႏုအေၾကာင္းဘြဲ႔ ေလးခ်ဳိးစာေထာင့္မွာလည္း "သပိတ္ေမွာက္ ျမန္မာဝံသာႏုတို႔မွာေတာ့၊ မထိတ္မေၾကာက္စရာ မြန္ျမန္မာ တစုတို႔ကိုလ၊ ညႊန္ကာယခုရယ္တဲ့ အရြာရြာလယ္တယ္၊ (အမယ္မင္း) အာဇာနည္ေတြသို႔ ႏွလံုးျမူးႂကြဟန္ အပိုရဲ၊ (ေခါင္းေဆာင္ႀကီး တို႔မွာကြယ္) အခါ တာမရွည္ေစဖို႔တဲ့ ဟုမ္းမ႐ူးရရန္ကုိခဲ" လို႔ သပိတ္ေမွာက္ဂ်ီစီဘီေအကို ဂုဏ္ျပဳသလို "ေတြးၾကည့္ပါ၊ ေဘးထိရန္ တကယ္ေလ့လာတဲ့ေနာက္၊ ဘယ္ေနရာမွာ သပိတ္ကိုပစ္ခဲ့တယ္လို႔၊ စနစ္ကို အေသအခ်ာေမးခ်င္လွ၊ ေၾကာက္ေသြးဖိုကာတုန္လို႔၊… ခုမ်ားမွာ တဖံုျပင္လို႔၊ မဆက္ ဆံခ်င္သူ ျဗဴ႐ိုကရက္တို႔ုကိုလ၊ မေနသာ ေျခမွာဖက္ၿပီး၊…" လို႔ ကိုလိုနီအစိုးရနဲ႔ေပါင္း သစၥာေဖာက္တဲ့ ဂ်ီစီဘီေအ ေတြကို ႐ႈတ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။

ဒီကာလမွာဘဲ "ေတာင္က်ေရ ႏြားႏွစ္ေကာင္ မဝသလိုပ၊ ေမာင္ဘေဖ ငါးေထာင္မရေသာ္ေၾကာင့္၊…" ဆိုတဲ့ ေျပာင္ေျမာက္လွတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ေဆာ္ထားတဲ့ ဒိုင္အာခီဘြဲ႔ေလးခ်ဳိးႀကီးကိုလည္း စပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီကေန႔လိုမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ 'ေမာင္ဘေဖ' နဲ႔ကာရံတူ နာမည္ ေတြကို ထည့္မယ္ထင္ပါတယ္။ "ႏြံနစ္ရွာေတာင္၊ ကၽြန္ေခတ္မွာ ငါတေကာင္ ဟဲ့လို႔၊ စြာေဟာင္ေဟာင္ သို႔ကေလာက္ ဟိန္းၾကရင္ျဖင့္၊ ေမွာက္ကိန္း အရွည္သြားမည္ေၾကာင့္၊ ေငြငါးေထာင္ အရာလုေတြကျဖင့္၊ သာဓုေခၚစရာပ" လို႔လည္း ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ေရးသမားေတြ ကို တီးခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီ ၁၉၂၃ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆရာႀကီးမႈိင္း အျပင္းအထန္႐ႈတ္ခ်တုိက္ခုိက္ခဲ့ေပမဲ့ အဲဒါနဲ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီးဆန္႔က်င္ၿပီး လႈိက္လႈိက္ လွဲလွဲေထာက္ခံခဲ့တာကေတာ့ ၁၉၃၀ ခု ဆရာစံ လယ္သမားသူပုန္ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က လႊတ္ေတာ္ထဲအမတ္လုပ္ေနတဲ့ ဂ်ီစီဘီေအေဟာင္းေတြ၊ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ခ်မယ္ႏွက္မယ္ ဆင္ဖမ္းမယ္ က်ားဖမ္းမယ္ဆိုတဲ့ သပိတ္ေမွာက္ ဝံသာႏုဂ်ီစီဘီေအ ေတြဟာ (မတရားသင္းေၾကညာခံရတဲ့ ဦးစိုးသိန္းဂ်ီစီဘီေအ အနည္းစုေလးကလြဲရင္) ႏွာေစးေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာႀကီးသခင္ ကိုယ္ ေတာ္မႈိင္းက "ဥံဳအရဟံ သစၥာဂတိေတြႏွင့္၊ ဂဠံဳ သရဏံ ဂစၦာမိၾကေပေတာ့" လို႔ ေျဗာင္အတိအလင္း ဂုဏ္ျပဳေလးခ်ဳိး စပ္ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒီဘက္ေခတ္ ၂၀၀၇ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ၂၀၁၀ အလုပ္သမားအေရးေတြမွာ ဒီမိုကေရစီအတြက္ ရပ္တည္ေနတယ္ဆိုသူေတြ ႏွာေစးၾကတာကိုျမင္ရင္လည္း ဆရာႀကီးမႈိင္း ဘယ္လိုေလးခ်ဳိးေတြစပ္မလဲ စဥ္းစားစရာပါ။

၁၉၂၃ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္ခဲ့တဲ့ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဟာ ၁၉၃၆ ခု ၉၁ ဌာနေရြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ ဒို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးရဲ႕ ကိုယ္စားျပဳပါတီျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္မင္းကိုယ္ခ်င္းပါတီတြက္ မဲဆြယ္စည္း႐ံုးေဟာေျပာေပးတာေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီသမားေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကို ခ်ဳိးႏွိမ္ကန္႔သတ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒေတြ ပါတီမွတ္ပံုတင္ဥပေဒေတြ ထုတ္ မထားေတာ့ အဓိကအတိုက္အခံအဖြဲ႔ႀကီးျဖစ္တဲ့ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးဟာ တကယ္ေတာ္လွန္ မွန္ကန္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ သခင္ျမ ကိုယ္တုိင္ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၃၆ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္တဲ့ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကေတာ့ …
၁) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္သစ္ကို လႊတ္ေတာ္တြင္းဝင္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးရန္
၂) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္သစ္ တုိင္းျပည္အတြက္ အသံုးမက်၊ လူထုအတြက္ အက်ဳိးမရွိေၾကာင္းဖြင့္ခ်ရန္
၃) ေရြးေကာက္ပြဲကိုမွီ၍ ဒို႔ဗမာဝါဒျဖန္႔ရန္
၄) ေအာက္ေျခ ၿမိဳ႕နယ္ရပ္ေက်း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ ဒို႔ဗမာဝါဒအတုိင္း ေဆာင္ရြက္ရန္တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒို႔ဗမာအစည္း အ႐ံုးဟာ ေျပာတဲ့အတိုင္းလည္း တကယ္လုပ္ၿပီး ေရြးေကာက္ခံအမတ္ေတြဟာ လစာမယူ၊ အစိုးရနဲ႔ မပူးေပါင္းေရးကို ေတာက္ေလွ်ာက္ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္ေဆာင္ရြက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဂၤလိပ္အစိုးရကလည္း အေျခခံဥပေဒကို ဆန္႔က်င္ဖြင့္ခ် တဲ့အတြက္ဆိုၿပီး သခင္ျမတို႔ကို အေရးမယူခဲ့ပါဘူး။

ဒီကေန႔ ဦးဝင္းတင္ေျပာေန လုပ္ေနတဲ့ မေၾကာက္တရားကို ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းက ကနဦး လက္ေတြ႔က်င့္ သံုးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဆရာႀကီး အသက္ ၆၇ ႏွစ္အရြယ္ ၁၉၃၉ ခုမွာ အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႕ ေၾကးစားလူမိုက္ေတြက (အခု ေခတ္စြမ္းအားရွင္ေတြလို) ပုသိမ္ ဘူတာမွာ ဝိုင္း႐ုိက္လို႔ ေခါင္းကြဲခဲ့ၿပီးေနာက္ ခ်က္ျခင္းလိုလို ဓႏုျဖဴကိုသြားၿပီး မဟာဗႏၶဳလ ခ်ီးက်ဴးပူေဇာ္ပြဲနဲ႔ ေအာင္ေျမနင္းပြဲကို အႀကီး အက်ယ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႔ ဆရာႀကီးပတ္သက္ပံုကို အထက္မွာေဖာ္ျပခဲ့တဲ့အတိုင္းေတြ႔ရသလို ၾကားျဖတ္အစိုးရဖြဲ႔စည္းေရးနဲ႔ ဆရာႀကီး သ ခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းပတ္သက္ခဲ့တာကိုလည္း လူထုေဒၚအမာရဲ႕မွတ္တမ္းမွာ အခုလို ေတြ႔ရပါေသးတယ္။ ၁၉၄၂ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီလထဲမွာ ဂ်ပန္စစ္တပ္နဲ႔ ဘီအုိင္ေအတပ္ေတြ ေမာ္လၿမိဳင္သိမ္းၿပီးခ်ိန္ ရန္ကုန္သိမ္းဖို႔ မၾကာေတာ့တဲ့အခါမွာ ဆရာႀကီးမႈိင္းဟာ ၾကားျဖတ္ အစိုးရဖြဲ႔ဖို႔ သခင္ခ်စ္၊ ကိုလွေမာင္ တို႔နဲ႔အတူ ေမာ္လၿမိဳင္ကို လာရာမွာ ေမာ္လၿမိဳင္မေရာက္ဘဲ က်ဳိက္ထို၊ သထံု၊ ဖားအံလမ္းကေန မဲေဆာက္ေရာက္သြားၿပီး ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးပြဲလုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ အသက္ ၇၀ အရြယ္မွာ ေဒါနေတာင္ေက်ာ္ၿပီး မဲေဆာက္ သြားရတဲ့ခရီးဟာ သူ့တသက္မွာ အပင္ပန္းဆံုးခရီးျဖစ္တယ္လို႔ ေနာင္မွာ ဆရာႀကီးက ျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ဆရာႀကီးဟာ အဲဒီေခတ္ရဲ႕ဒိုနာျဖစ္တဲ့ ဂ်ပန္ေတြရဲ႕ကိုယ္စားလွယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟီရာအိုကာ ကို အခုေခတ္ကလူေတြလိုပဲ မဲေဆာက္လာ ေတြ႔ရၿပီးေတာ့ ဆရာႀကီးမႈိင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဗိုလ္လက္်ာ၊ သခင္ျမ၊ သခင္ခ်စ္တို႔ပါဝင္တဲ့ ျမန္မာအတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေတြနဲ႔ ဂ်ပန္ဒိုနာစစ္ဗိုလ္ေတြ ေဆြးေႏြးၾကတဲ့အခါ ရန္ကုန္သိမ္းၿပီးရင္ သခင္ျမကို ၾကားျဖတ္အစိုးရဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တင္ဖို႔ အားလံုးသေဘာ တူေရြးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဂ်ပန္ဒိုနာေတြဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကတိဖ်က္ၿပီး သူတို႔လုပ္ခ်င္ရာလုပ္သြားတဲ့အတြက္ သခင္ျမ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ မျဖစ္လိုက္ရဘဲ ေဒါက္တာဗေမာ္ကို အဓိပတိဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ တင္လိုက္လို႔ ဆရာႀကီးမႈိင္းမေက်မလည္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အခုေခတ္မွာသာ ဆရာႀကီးရွိေသးရင္ ဒိုနာကိုမွီၿပီး ၾကားျဖတ္အစိုးရေတာ့ မဖြဲ႔နဲ႔၊ 'ျမ' နဲ႔ 'ေဒါက္တာ' ကိုသင္ခန္းစာယူလို႔ ေျပာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

သခင္ခ်စ္ကိုေတာ့ မဲေဆာက္မွာ ဂ်ပန္ေတြက အခုေခတ္ဒိုနာေတြလို စီအိုသင္တန္း ပီဒီသင္တန္းေတြ တက္ခိုင္းခဲ့သလား မွတ္တမ္း ေတြမွာ ေသခ်ာေဖာ္ျပမထားေပမဲ့ သခင္ခ်စ္ဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျပည္သူ့အေရးေတာ္ပံုပါတီ (ဗမာျပည္ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ) နဲ႔ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတို႔မွာ အင္မတန္ထူးခၽြန္တဲ့ ယူဂ်ီတာဝန္ခံ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။

ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသာ ဒီကေန႔ရွိေနရင္ေတာ့ စစ္ကၽြန္ေခတ္မွာ space ရခ်င္သူေတြကို "ေရႊျပည္ေတာ္ မကိုဋ္မန္းတြင္မွ၊ သိုကန္းတခါ ၾကံဳခဲ့သမို႔၊ ရာဇဂုဏ္ တံခြန္မလွစ္ႏိုင္တဲ့၊ ကၽြန္ေခတ္ လူရာမဝင္ခ်င္သနဲ႔…" လို႔ ထပ္ေျပာမွာေသခ်ာပါတယ္။

နအဖ လက္ေအာက္မွာ ပါတီရပ္တည္ေရး စဥ္းစားသူေတြကိုလဲ "ရွင္ဘုရင္လုပ္ခ်င္ရင္ စႏၵဂုတ္လို သတ္ရဲ ျဖတ္ရဲမွ၊ ေတမိလို ငရဲ ေၾကာက္ေနသူ ရွင္ဘုရင္မျဖစ္ႏုိင္" လို႔ေျပာမွာျဖစ္သလို ကၽြဲပါးေစာင္းတီးျဖစ္ေနရင္လည္း "ဒို႔ ဗမာျပည္ ဒါေလာက္ကေလး လြတ္လပ္ တာဟာ လူငယ္ေတြေၾကာင့္၊ လူႀကီးေတြအလိုသာဆိုရင္ အရိေမတၱယ် ပြင့္ေတာ္မူေတာင္ မလြတ္လပ္ဘူး" ဆိုတဲ့စကားမ်ဳိး ထပ္ေျပာ အံုးမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဂါမဏိ( ကိုမိုးသီးဘေလာ့မွကူးယူေဖၚျပသည္)